«شمشیر قدس» و تغییر معادله فلسطین

پایگاه رهنما:

حملات موشکی روزهای اخیر گروه‌های مقاومت فلسطینی از نوار غزه به سراسر سرزمین‌های اشغالی و هدف قرار دادن مواضع رژیم صهیونیستی در پاسخ به جنایات این رژیم در قدس شریف، هفته گذشته با مرحله‌ای جدید مواجه شد و کتائب القسام در دو مرحله مجموعاً ۲۱۰ فروند موشک را به‌سوی مناطق اشغالی شلیک کردند که از این تعداد ۱۰۰ موشک به‌سوی بئرالسبع و ۱۱۰ موشک به‌سوی تل‌آویو و فرودگاه بن‌گوریون شلیک شد.

از سوی دیگر سرایا القدس (شاخه نظامی جهاد اسلامی فلسطین) هم بامداد چهارشنبه ۱۰۰ موشک را به‌سوی اهدافی در تل‌آویو، عسقلان، بئرالسبع و سدیروت شلیک کرد در حملات موشکی اخیر مقاومت فلسطین به مناطق اشغالی چند نکته مشهود وجود دارد که در ادامه به بررسی آنها خواهیم پرداخت.

نخستین موضوع، افزایش حجم شلیک، دقت اصابت و قدرت تخریب موشک‌های نسل جدید گروه‌های مقاومت فلسطینی است که حاکی از وقوع یک تحول جدی در صنایع موشکی مقاومت فلسطین دارد. پیش از این حجم کم‌تر شلیک‌ها این فرصت را برای صهیونیست‌ها فراهم می‌کرد تا بتوانند با موشک‌ها مقابله کنند؛ اما در حملات اخیر حجم بالای شلیک هم‌زمان موشک‌ها، دفاع هوایی صهیونیست‌ها را که برای مقابله با موشک‌های گروه‌های مقاومت مبتنی بر سامانه گنبد آهنین است را اشباع و یا اصطلاحاً Numout (اتمام موشک‌های رهگیر) کرده و عملاً فرصت رهگیری و انهدام تمام موشک‌ها را از این سامانه سلب می‌کند. این موضوع یک مزیت دیگر نیز ایجاد خواهد کرد که در ادامه به آن خواهیم پرداخت.

از سوی دیگر دقت اصابت نیز در عملیات‌های موشکی روزهای اخیر قابل‌مقایسه با گذشته نیست و حاکی از تحولی اساسی در حوزه هدایت و کنترل است. انتشار تصاویری از محل اصابت موشک‌های مقاومت که بعضاً اهدافی با ابعاد کوچک چه در مناطق صهیونیست نشین و چه در مراکز اقتصادی رژیم حاکی از انتخاب دقیق اهداف توسط گروه‌های مقاومت است.

• وقتی گنبد آهنین و اقتصاد اسرائیل با هم نابود می‌شود

نکته دیگری که با بررسی تصاویر محل اصابت موشک‌های مقاومت فلسطین دیده می‌شود، افزایش چشمگیر قدرت تخریب موشک‌ها است که نشان می‌دهد گروه‌های فلسطینی تمرکز جدی خود را متوجه توسعه سر جنگی‌های جدید برای موشک‌ها و تولید مواد منفجره با حجم تخریب بالا کرده‌اند.

اما در کنار خسارات سنگین مالی ناشی از هدف قرار گرفتن مواضع صهیونیست‌ها توسط موشک‌های مقاومت،‌ یک هزینه به‌مراتب سنگین‌تر نیز در خلال این حملات به صهیونیست‌ها و ماشین جنگی آنها تحمیل می‌شود که عمدتاً در میان خبرهای حملات موشکی به آن توجهی نمی‌شود و آن‌هم هزینه گزافی است که صهیونیست‌ها برای مقابله با موشک‌های مقاومت می‌پردازند!

بر اساس اطلاعات منتشرشده توسط نشریه صهیونیستی «اسرائیل هیوم» هر رهگیری سامانه گنبد آهنین ۸۰ هزار دلار هزینه دارد که از این میزان و بر اساس قراردادهای منعقدشده برای فروش این سامانه مبلغی حدود ۶۵ تا ۷۰ هزار دلار فقط مربوط به موشک این سامانه است و بقیه این مبلغ نیز مربوط به هزینه‌های نگهداری و سایر اجزای سامانه است.

در حقیقت صهیونیست‌ها برای مقابله با موشک‌ها و راکت‌هایی که از سوی گروه‌های مقاومت فلسطینی شلیک می‌شود و قیمتی به‌شدت پایین و در حد چند هزار دلار دارد، مجبور هستند موشکی را شلیک کنند که آن شلیک برایشان ۸۰ هزار دلار هزینه دارد.

اما مهم‌ترین و اصلی‌ترین نکته ماجرا در تغییر معادله بازی است. مقاومت برای نخستین بار در عمق سرزمین‌های اشغالی در حال استفاده از موشک‌های نقطه زن است. نه محاصره غزه موفق بوده و نه از دفاع موشکی کاری ساخته است. زیرساخت انسانی جدید شکل‌گرفته در سرزمین‌های اشغالی، از موشک‌های نقطه زن هم خطرناک‌تر است.

جنگ برخلاف تصور امریکا و اسراییل خط قرمز مقاومت نیست. خط قرمز این است که دشمن معادله زمانی و مکانی خود را به درگیری تحمیل کند. اکنون مقاومت، استفاده مستقیم از نیروی نظامی علیه اسراییل به شکلی که دشمن قادر به ایجاد جنگ گسترده نباشد را تست می‌کند. این یک معادله جدید است.

و ناگفته نماند دفاع از حرم، فقط مختص سوریه و عراق نیست. قبل از آنها، مسجدالاقصی حرم امت است و تنها نخواهد ماند.